کد مطلب:275556 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:495
در عوالم و ادیان قبل
قبل از اینكه جد ما حضرت آدم علیه السلام آفریده شود و ما به خلقت جسمانی به این دنیا منتقل شویم، خداوند متعال ارواح همه انسانها را آفریده [1] و در آن عالم، در حالی كه همه ارواح حضور داشتند، معرفت خویش را به همه ارزانی داشت و بر بندگی خود از آنان میثاق گرفت. [2] آن گاه خداوند متعال، پیامبر اكرم و امیرالمومنین علیه السلام و دیگر پیشوایان معصوم و در پایان، حضرت مهدی علیه السلام و غیبت و ظهور آن حضرت در آخر الزمان را بر همه ارواح ارزانی داشت [3] و همگان را به پذیرش ولایت آنان آزمود. در این آزمایش، كه در عالم قبل برگزار شد، همچون آزمایش های بعدی آن در دنیا (غدیر، سقیفه، عاشورا و...) همه ایمان نیاورده - با آنكه بر آنان اتمام حجت شده بود - برخی با آن به مخالفت برخاسته، به علت مخالفت با حكم خدا، كافر قلمداد شدند.
[ صفحه 32]
روایاتی كه بیانگر مطالب فوق باشد، آن قدر در كتب و جوامیع حدیثی شیعه و اهل سنت فراوان است كه از حد تواتر گذشته، از مسلمیات اعتقاد اسلامی تلقی می گردد. امام صادق علیه السلام به صحابی بزرگ خود داود رقی فرمودند: هنگامی كه خدای بزرگ اراده كرد مخلوقات را بیافریند، آنان را آفرید و در مقابل پراكنده ساخت، آن گاه به آنان گفت: پروردگار شما كیست؟ پس اول كسی كه سخن گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم امیرالمومنین و ائمه صلوات الله علیهم اجمعین بودند. آنان گفتند: خدایا تو پروردگار ما هستی. لذا خداوند آنان را حامل علم و دین خود فرمود. آن گاه به ملائكه فرمود: اینان حاملان دین و علم من بوده امین من در میان خلقم هستند، و (درباره) آنان پرسش خواهد شد. آن گاه خدا به (ارواح) آدمی زادگان گفت: به ربوبیت خدا و (لزوم) اطاعت و ولایت این افراد (اهل بیت) اقرار كنید... سپس امام، در پایان حدیث فرمودند: ای داود، ولایت ما در عالم میثاق (قبل از دنیا) مورد تاكید بوده است. [4] حضرت باقر علیه السلام فرمودند: اگر مردم می دانستند كه (حضرت) علی در چه زمان به (لقب) امیرالمومنین نامیده شد ولایت او را انكار نمی كردند! راوی پرسید: خدا شما را رحمت كند، چه زمان به این لقب ملقب شد؟ فرمودند: آن زمان كه خدای بزرگ، فرزندان آدم را از پشت آنها بیرون كشید و آنان را بر خویش گواه گرفته فرمود: آیا من
[ صفحه 33]
آفریدگار شما و محمد پیامبر من و علی امیر مومنان نیست؟ [5] ولایت نه فقط در عالم قبل به همه انسانها عرضه شد و افراد بر آن آزموده شدند، در عالم دنیا نیز، خداوند متعال، ولایت چهارده معصوم علیهم السلام را در متن تمام كتابهای آسمانی قرار داده، افراد را به ایمان به آن دعوت فرمود. حضرت كاظم علیه السلام فرمودند: ولایه علی مكتوب فی جمیع صحف الانبیاء و لن یبعث الله نبیا الا بنبوه محمد و ولایه وصیه علی علیه السلام. [6] ولایت حضرت علی در تمامی كتابهای آسمانی انبیاء نوشته شده بود و خدا هیچ پیامبری را به نبوت برانگیخته نكرد مگر اینكه او مامور به دعوت خلق به سوی نبوت محمد و ولایت وصی او علی علیه السلام بود. [7] این مطلب در كتب اهل سنت نیز به صراحت یافت می شود. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در گزارش سفر معراج فرمودند: فرشته ای بسوی من آمد و گفت: ای محمد از (ارواح) پیامبرانی كه بیش از تو فرستادیم بپرس [8] كه بر چه چیز مبعوث شدند. من پرسیدم. آنان گفتند: بر ولایت تو و ولایت علی بن ابی طالب
[ صفحه 34]
مبعوث شده بودیم. [9] پس ولایت اهل بیت علیهم السلام در عالم قبل بر همه عرضه گردیده وسیله آزمایش الهی در آن عالم بوده است، چه رسد به این عالم. و انبیاء و ادیان سابق، مامور تبلیغ ولایت بوده اند، چه رسد به این دین!
[ صفحه 35]
[ صفحه 32]
روایاتی كه بیانگر مطالب فوق باشد، آن قدر در كتب و جوامیع حدیثی شیعه و اهل سنت فراوان است كه از حد تواتر گذشته، از مسلمیات اعتقاد اسلامی تلقی می گردد. امام صادق علیه السلام به صحابی بزرگ خود داود رقی فرمودند: هنگامی كه خدای بزرگ اراده كرد مخلوقات را بیافریند، آنان را آفرید و در مقابل پراكنده ساخت، آن گاه به آنان گفت: پروردگار شما كیست؟ پس اول كسی كه سخن گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم امیرالمومنین و ائمه صلوات الله علیهم اجمعین بودند. آنان گفتند: خدایا تو پروردگار ما هستی. لذا خداوند آنان را حامل علم و دین خود فرمود. آن گاه به ملائكه فرمود: اینان حاملان دین و علم من بوده امین من در میان خلقم هستند، و (درباره) آنان پرسش خواهد شد. آن گاه خدا به (ارواح) آدمی زادگان گفت: به ربوبیت خدا و (لزوم) اطاعت و ولایت این افراد (اهل بیت) اقرار كنید... سپس امام، در پایان حدیث فرمودند: ای داود، ولایت ما در عالم میثاق (قبل از دنیا) مورد تاكید بوده است. [4] حضرت باقر علیه السلام فرمودند: اگر مردم می دانستند كه (حضرت) علی در چه زمان به (لقب) امیرالمومنین نامیده شد ولایت او را انكار نمی كردند! راوی پرسید: خدا شما را رحمت كند، چه زمان به این لقب ملقب شد؟ فرمودند: آن زمان كه خدای بزرگ، فرزندان آدم را از پشت آنها بیرون كشید و آنان را بر خویش گواه گرفته فرمود: آیا من
[ صفحه 33]
آفریدگار شما و محمد پیامبر من و علی امیر مومنان نیست؟ [5] ولایت نه فقط در عالم قبل به همه انسانها عرضه شد و افراد بر آن آزموده شدند، در عالم دنیا نیز، خداوند متعال، ولایت چهارده معصوم علیهم السلام را در متن تمام كتابهای آسمانی قرار داده، افراد را به ایمان به آن دعوت فرمود. حضرت كاظم علیه السلام فرمودند: ولایه علی مكتوب فی جمیع صحف الانبیاء و لن یبعث الله نبیا الا بنبوه محمد و ولایه وصیه علی علیه السلام. [6] ولایت حضرت علی در تمامی كتابهای آسمانی انبیاء نوشته شده بود و خدا هیچ پیامبری را به نبوت برانگیخته نكرد مگر اینكه او مامور به دعوت خلق به سوی نبوت محمد و ولایت وصی او علی علیه السلام بود. [7] این مطلب در كتب اهل سنت نیز به صراحت یافت می شود. پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم در گزارش سفر معراج فرمودند: فرشته ای بسوی من آمد و گفت: ای محمد از (ارواح) پیامبرانی كه بیش از تو فرستادیم بپرس [8] كه بر چه چیز مبعوث شدند. من پرسیدم. آنان گفتند: بر ولایت تو و ولایت علی بن ابی طالب
[ صفحه 34]
مبعوث شده بودیم. [9] پس ولایت اهل بیت علیهم السلام در عالم قبل بر همه عرضه گردیده وسیله آزمایش الهی در آن عالم بوده است، چه رسد به این عالم. و انبیاء و ادیان سابق، مامور تبلیغ ولایت بوده اند، چه رسد به این دین!
[ صفحه 35]
[1] آيه 172 سوره اعراف بيانگر اين حقيقت اعتقادي است.
[2] روايات اين بحث بسيار فراوان است كه تعدادي از آن را علامه مجلسي قدس سره در بحار جلد 61 باب 42 و 43 نقل نموده است.
[3] در زيارت آل يس نيز به اين مطلب اشاره شده است: السلام عليك يا ميثاق الله الذي اخذه و وكده - سلام بر تو اي كسي كه خدا درباره ولايت تو عهد گرفته و آن را محكم ساخت.
[4] بحار 244:5 ح 227:26 - 33 ح 95:57 - 19 ح 80.
[5] بحار 306:37 ح 35.
[6] بصائر الدرجات: 72.
[7] اگر چه از كتب آسماني قبل، معدودي چون تورات و انجيل باقي مانده، آنها نيز به صورتي كاملا تحريف يافته و دستكاري شده موجودند، ولي هنوز آثار ولايت اهل بيت عليهم السلام در اين كتب قابل كشف مي باشد. رجوع كنيد به كتاب ارجمند انيس الاعلام، جلد 5.
[8] مضمون آيه 43 سوره زخرف.
[9] تاريخ دمشق، ترجمه الامام علي - ابن عساكر 97:2.